Rouwen, hoe doe je dat?

Iedereen rouwt op zijn eigen manier, dat heb ik de laatste jaren een paar keer van heel dichtbij meegemaakt en niets is fout. Iedereen heeft daarin zijn eigen pad. Rouwen gaat voor iedereen anders. Waar de een gelijk alles wat aan de overledene herinnert weg doet, koestert de ander juist die spullen.

Na het overlijden van mijn vader had ik wel behoefte aan iets tastbaars van hem, zo ik heb zijn horloge gekregen maar ik had gek genoeg geen behoefte aan zijn kleding om een deken te maken. Mijn moeder is nu langzaamaan zijn kledingkast aan het opruimen en geeft de goede kleding aan vrienden en ooms. Alleen die spijkerbroek, met een gat erin en olievlekken van zijn werk in de garage, die kon ze niet met goed fatsoen weggeven dus die kreeg ik om wat mee te doen. 1 spijkerbroek is niet genoeg voor een deken dus ik bedacht iets anders.

Ik was al eens bezig geweest met herinneringsknuffels, een muis, een walvis en een octopus zitten al in mijn assortiment maar de bekendste knuffel, een beer nog niet. Ik wilde geen klein beertje maar een wat grotere, een goed knuffelbaar exemplaar. Dus op zoek naar een goed model en bijbehorend patroon. Gelukkig kun je nu zoveel vinden op het wereldwijde web, waarom opnieuw het wiel uitvinden als het er al is?

Patroon gezocht, gevonden, gedownload, geprint en uitgeknipt. Toen was het tijd om de stof te gaan knippen en dat is dan toch even een dingetje want het is wel de broek van je overleden vader. Mijn vader was echt een heel handige man, hij kon alles maken. Hij heeft me ontzettend geholpen met het klussen in mijn huis en hij deed ook altijd het onderhoud van mijn auto. Hij was heel handig maar toch ook een knoeipot. Na het eten zaten er vaak vlekken in zijn shirt, en als hij in de garage was geweest dan zat er ook vaak vet of olie op zijn broek. Mijn moeder had altijd vlekkenspray in huis maar niet altijd ging het eruit. Daarom wilde ik juist ook de vlekken in de spijkerbroek in de knuffelbeer verwerkt hebben.

Na het knippen van alle patroondelen ben ik gelijk begonnen met het in elkaar naaien, dat was even goed opletten om alle delen goed aan elkaar te stikken, er bleek een fout in het patroon te zitten maar het is gelukt! Ik had ook nog een neusje liggen die ik direct erop kon zetten, voor een paar mooie ogen moest ik er even op uit. Ook moest ik even goed passen en meten want ik wilde wel een lieve, onnozele en aandoenlijke gezichtsuitdrukking op de beer hebben. Het mondje heb ik erop geborduurd, uiteraard een lachende mond want hij moet je wel weer blij maken.

Een beer moet natuurlijk wel een staart hebben dus die zit erop, al had ik die bij nader inzien wel liever opgevuld gezien. Dat kan dus bij een volgende beer wel. En dit is ook de reden waarom ik eerst een voorbeeld maak, zo kan ik gelijk zien waar de fouten zitten en wat er anders kan en wat er beter moet.

Hoe vind jij de knuffelbeer geworden? Ik vind hem leuk, groot genoeg om lekker mee te knuffelen en toch ook handzaam. Mocht je zelf ook zo’n beer, of een andere herinneringsknuffel willen hebben dan kan ik die voor je maken, uiteraard met de kleding waar voor jou de meeste herinneringen aan zitten. Of dat nu een spijkerbroek is of een paar overhemden, dat maakt niet uit. Voor informatie of de kosten kun je me altijd mailen op: info@stikensteek.nl