Verliezen van je beide ouders….

Een ouder verliezen is al zwaar maar je beide ouders vlak achter elkaar verliezen, daar moet je toch niet aan denken? Toch overkomt het mensen, zo ook deze klant. En als je dan ook nog het huis van je ouders moet leeghalen dan weet je op een gegeven moment niet mee wat je met alle spullen aanmoet. Wegdoen of toch bewaren? En als iemand dan vertelt over herinneringsdekens dan ga je googlen. Omdat je het idee mooi vind en omdat je zo nog de herinneringen aan je ouders levendig houdt. Zo kwam deze klant bij mij, met 6 (!) vuilniszakken vol kleding en dan had zelf hij al een selectie gemaakt.

Na een mooi gesprek over zijn ouders en zijn herinneringen aan hun kreeg ik een goed beeld hoe ik deken wilde maken. Samen zijn we door alle vuilniszakken heen gegaan maar uiteindelijk heb ik niet alles gebruikt. Wel de bovenkleding zoals bloezen, t-shirts en truien maar niet de winterjassen. Dat verschil in dikte van de stof is heel lastig te verwerken en word vaak niet mooi. Dat was geen probleem want er was genoeg.

Zijn ouders hadden best specifieke voorkeuren qua kleding. Moeder hield van glitters (wat wil je als je jarenlang een café in Amsterdam hebt gehad😉) en op veel kledingstukken zaten dan ook lovertjes, studs of andere glimmertjes. Die moesten er uiteraard in terug komen. Vader hield van vissen en de vissersvestjes moesten dus ook zeker verwerkt worden in de deken.

De deken komt soms op bed te liggen(als het echt heel koud is) en de klant heeft katten (ook die van zijn ouders) die, ondanks dat ze niet op bed mogen komen, dat toch doen. Dus moest de achterkant van de deken aangepast worden aan de kleur van de katten, dan vallen de haren minder op. Een goede en praktische oplossing. Dus als hij zelf niet thuis is legt hij de deken omgekeerd op bed. (Raad jij de kleur van de katten?)

En dan ga ik een paar uur lapjes snijden, reken maar uit, voor een deken van 240 bij 200 cm heb je al gauw 250 lapjes nodig. Ik snijd er altijd extra zodat je bij het maken van de compositie keuze genoeg hebt. Die compositie maken is vaak wat lastig, ik wil een mooie verdeling van stofjes, mooie kleurverdeling en in dit geval moest er van beide ouders ongeveer evenveel in zitten. Dat laatste was een uitdaging want er was veel meer kleding van moeders als van vaders. En dan het formaat. De meeste dekens zijn niet zo groot als deze dus dan is het uitleggen op de grond geen probleem, nu was het even inschuiven.

Nadat ik tevreden was over de compositie begint het naaiwerk. Leuk om te doen omdat je zo het resultaat ziet groeien. Wat voor mij nog belangrijker is, is dat de klant het ook mooi vind, daarom houd ik de klant tussendoor op de hoogte middels foto’s.

Ik vind het leuk om allerlei details uit de kleding te hergebruiken, zo knip ik vaak een zak of ander detail mee. Soms gebruik ik de stof binnenstebuiten omdat daar een mooi label zit. In dit geval heb ik de deken niet doorgestikt maar de knopen die ik van de kleding haalde, gebruikt om de lagen van de deken mee vast te zetten. zodat de vulling niet verschuift.

Toen de deken af was en wat foto’s aan het maken was, zag ik nog een voorkeur van moeders….. Bretonse streepjes! Zie jij het ook? En wat vind jij van het resultaat? Ik hoor het graag!

Zelf een deken laten maken? Mail me met je vragen!