Hoe moet je rouwen?

Rouwen doet iedereen anders en dat is niet erg maar wat als je echtgenoot overlijdt die al in een verzorgingshuis woont? Dan kun je wel eens té rigoureus te werk gaan en te veel weggooien omdat je de kamer heel snel leeg moet halen. Gelukkig zijn er dan kinderen die het een en ander onderscheppen om je later te kunnen verrassen. Dat is wat er in dit geval is gebeurd.

Hun moeder wilde de kinderen niet opzadelen met het leeghalen van de kamer in het verzorgingshuis en had besloten dat zelf te doen terwijl de kinderen juist heel graag wilden helpen, ook omdat dit ook een deel is van het rouwproces. De kinderen konden nog net een zak met kleding onderscheppen die al bij de kliko stond om weggegooid te worden. De dochter had namelijk mijn posts op Facebook gezien en wilde graag een herinneringsdeken voor haar moeder laten maken.

Gelukkig was het genoeg materiaal om er een deken van te maken al was de diversiteit van de materialen wel wat lastiger. Diverse zijden overhemden, ribbroeken, een bodywarmer en ook dikke gebreide truien, dat is een uitdaging die ik niet uit de weg ga.

Met klanten overleg ik altijd wat hun wensen zijn en vraag ik ook altijd of ze de naden naar binnen of naar buiten afgewerkt willen hebben. Naar buiten afgewerkt betekent dat ik de deken op een overlockmachine stik en dat blijkt een erg geliefde manier, de laatste 5 dekens die ik gemaakt heb, heb ik op die manier gemaakt. Iedere keer wordt gekozen voor een goed contrasterende kleur zodat de lapjes nog beter uitkomen. Bij deze deken werd gekozen voor okergeel garen en een okergele achterkant omdat die kleur in het interieur van moeder vaak voorkomt zodat de deken ook leuk op de bank staat.

Nadat ik weer uren lapjes heb staan snijden(het voorbereidende werk kost vaak het meeste tijd) kon ik aan de slag om een mooie compositie te maken van alle lapjes. Dat betekent zorgen dat er een goede verdeling van lapjes waaraan je kunt zien dat het kleding is en egale lapjes is. Dat de kleuren goed verdeeld zijn maar ook dat er van ieder kleding stuk ongeveer evenveel lapjes in zitten. Dat was in dit geval niet helemaal mogelijk omdat ik uiteindelijk maar een bruikbaar lapje uit de bodywarmer kon gebruiken maar wel een hele mooie omdat er een heel herkenbare zak op zit.

Tijdens het snijden kwamen er nog een ouderwetse katoenen zakdoek uit een van de zakken vallen. Deze was gebruikt dus die heb ik zelf maar even gewassen en gestreken zodat ik die als verrassing in een zak kon stoppen. Ik hou ervan om dit soort onverwachte details toe te kunnen voegen.

Een herinneringsdeken is toch een item wat je heel lang blijkt koesteren en dan is het alleen maar leuk dat je iedere keer wat nieuws ontdekt. Uiteraard naast alle herinneringen die er aan de kleding van de overledene zitten. En een zakdoek is mijn inziens alleen maar een mooie aanvulling, als het je even te veel wordt kun je er ook je tranen mee drogen.

Als de klant vraagt om de naden naar buiten af te werken dan is de deken doorstikken geen mooie optie omdat je dan de naden weer plat gaat naaien. De lagen van de deken moeten wel goed aan elkaar gezet worden om schuiven te voorkomen dus moet ik dat op een andere manier doen.

Wanneer ik de lapjes snijd dan haal ik altijd de knopen die ik niet gebruik van de kleding, ik hou niet van weggooien van goed materiaal. Met die knopen kan ik dan weer zorgen dat de lagen van de deken netjes aan elkaar worden gezet. De knopen zet ik met de hand aan omdat ik aan beide kanten een knoop gebruik. Dat kun je goed zien op de volgende foto.